6 grudnia- jak dobrze wiecie,
chodzę po świecie.
Dźwigam wór niezmordowanie
Każdy prezent dostanie.
A kiedy rozdam już prezenty
Wrócę do nieba uśmiechnięty!
6 grudnia, to dzień nie zwykle ważny nie tylko dla przedszkolaków, ale dla wszystkich dzieci na świecie. Za oknem biało, prószy śnieżek, a mróz mocno szczypie w uszy.
Każdy dziś szybko do przedszkola gna i szuka tego jednego, jedynego ale za to prawdziwego Mikołaja Świętego. Może się ukrył w przedszkolnym akwarium z rybkami, a może stoi za kominkiem i obserwuje wszystkich bacznie, a może schował się w gabinecie pani dyrektor? Kto go tam wie? Gdzie on jest? Mijają godziny, a jego jak nie było tak nie ma.
Pod przedszkolem go nie ma, w zaśnieżonym przedszkolnym ogrodzie go nie widać…
Dzieci mają nie tęgie miny … aż tu nagle, przez nasz przedszkolny domofon najpierw słychać dzwoneczki i a potem rozlega się zaproszenie do przedszkolnej sali gimnastycznej …
Biegną dzieci, nauczyciele, pracownicy, a tam… w fotelu siedzi ON… wygodnie się rozsiadł i chyba dość długo na nas czekał, bo zasnął i chrapie sobie smacznie.
I tak właśnie zaczyna się bajkowa opowieść „ Tarapaty Mikołaja”.
W rolę niesfornych krasnali wcieliły się nasze panie nauczycielki: Ewa, Agnieszka, Kasia i Ela, a barwnymi porami roku były mamy: ZIMĄ – mama Stasia z maluszków, pani Magdalena Kubiak, WIOSNĄ – mama Karolinki ze starszaków, pani Bożena Tołwińska, LATEM – mama Jagódki z IV grupy, pani Joanna Piątek, a JESIENIĄ – mama Marcelka z maluszków, pani Anna Nowikiewicz.
A Mikołajem ?
No cóż to za pytanie!
Mikołaj oczywiście był PRAWDZIWY.
PS
Tata Nataszki z III grupy, pan Grzegorz Wasiłek miał też swój udział w tym przedstawieniu.
Ale jaki – o tym cicho sza!
