Jak przygotować dziecko do ważnej roli przedszkolaka?

Szanowni Rodzice.

Na prośbę Państwa zebraliśmy garść wskazówek, sugestii i ustaleń poczynionych na spotkaniu, które miało miejsce w naszym przedszkolu dnia 30.06.2022r.

Mamy nadzieję, że pomogą Państwu dobrze wykorzystać letni czas na wdrożenie działań które ułatwią Waszym  dzieciom wejście w przedszkolne środowisko, skrócą adaptację  i zmniejszą stres związany z rozstaniem z rodzicami.  Nie czekajcie na to, że dzieci  „wszystkiego się nauczą jak pójdą do przedszkola”, bo nowości będzie wiele i mogą budzić na początku u dzieci frustrację i niezadowolenie.

Zacznijmy więc wprowadzać:

TRENING SAMODZIELNOŚCI

– Pozostaw kilkakrotnie swoje dziecko pod opieką innych osób dorosłych niż dotychczas! Warunek!

Muszą to być osoby znane dziecku, akceptowane, do których dziecko ma zaufanie.

Używaj w tym czasie komunikatów, które będą stosowane w trakcie pobytu dziecka w przedszkolu  np.
– „Idę załatwić ważną sprawę (idę po zakupy, do księgarni, porozmawiać z babcią)  będziesz teraz z ciocią Kasią. Wracam za godzinę”.  

zamiast np.
– „Wychodzę tylko na chwileczkę, ale ty nic się nie bój, bo pozostaniesz z ciocią Kasią. Ja wrócę bardzo szybko obiecuję i wówczas w nagrodę pójdziemy na lody.”

– Celebrujcie wspólne, kulturalne spożywanie posiłków.
Warunek! Jemy wszyscy przy stole, zaczynamy od kilku minut i ten czas stopniowo wydłużamy, eliminujemy  „ulepszacze” typu: zabawy w samolociki, telewizor, tablet, komórka, książeczka, zabawka.

– Żegnamy pieluszkę.
Lato to idealny moment, bo lekki ubiór daje dziecku szybką informację, a więc natychmiastowe poczucie dyskomfortu jeśli dziecko się zmoczy lub zrobi kupkę. Jeśli to możliwe – nie reagujemy natychmiast zmianą ubioru, bo DYSKOMFORT = INFORMACJA I MOTYWACJA DO ZMIANY.
Warto przy okazji udzielać dziecku informacji typu – „Zrobiłeś siku w majteczki i teraz jest mokro i niewygodnie.”

– Żegnamy smoczek.
Wiek 2-3 lat to czas wzmożonego kształtowania się narządu mowy więc warto zadbać o prawidłowy zgryzu, a przy okazji dokładną wymowę.

Uwaga!
Nie używaj argumentu typu  – „Bo już idziesz do przedszkola!”
Nie zawstydzaj dziecka informacja typu – „Bo dzieci w przedszkolu będą się z ciebie śmiały.”

ZADBAJ O WIARYGODNY WIZERUNEK PRZEDSZKOLA.

– „Jak ma się 3 latka, to się chodzi do przedszkola. Jak się jest starszy to do szkoły. A jak się jest dorosły to do pracy.”

– „W przedszkolu jest dużo dzieci i można się z nimi bawić.”

– „W przedszkolu jest:  smaczne jedzonko,  wiele zabawek, duży ogród i plac zabaw.”

– „Panie w przedszkolu:  pomagają jak się czegoś nie potrafi zrobić, znają wiele śmiesznych wierszyków, zabaw, piosenek, czytają dzieciom książeczki, opowiadają ciekawe historyjki…”

Unikamy przesady!
– „Wszystkie dzieci będą się z tobą bawiły!” (Czy aby na pewno? Dzieci 3-letnie bawią się osobno i dopiero w przedszkolu uczą się wspólnej zabawy.)
– „Tam będzie świetnie!” (Czy aby na pewno? Przecież na początku wkradnie się tęsknota i smutek za rodzicami.)

Nigdy nie straszymy!
– „Jak pójdziesz do przedszkola to tam cię …!!!”

PRZYDATNE!!! – nawiązuj do sytuacji poznanych w przedszkolu podczas spotkań adaptacyjnych.

  • Na placu zabaw np. – „Pamiętasz piaskownicę w przedszkolu – była większa niż ta czy mniejsza?”
  • W restauracji np. – „O zobacz – taki sam obrus na stole jak ten w przedszkolu!”
  • Podczas zakupów w sklepie np. – „ Dziś jemy arbuza, w przedszkolu też go jadłeś.”
  • Podczas oglądania strony internetowej przedszkola – „Obejrzymy dziś bajkę! Zobacz ta bajka dzieje się w naszym przedszkolnym ogrodzie.”

UWIERZ, ŻE i WY – RODZICE i MY – PRACOWNICY MAMY WSPÓLNY CEL

I Wam i nam zależy na tym, by dziecko najszybciej jak to możliwe weszło w środowisko przedszkolne, bo:

  • WY możecie bezstresowo pracować, realizować jakieś założenie, mieć poczucie, że robicie coś dobrego i wartościowego dla swojego dziecka.
  • MY możemy bezstresowo pracować, realizować jakieś założenia, mieć poczucie, że robimy coś dobrego i wartościowego dla waszego dziecka. 😉

Jeśli mamy wspólny cel – to musimy stanowić zgrany zespół.

Przekazywać sobie informacje, uzgadniać strategię działania, mieć do siebie zaufanie.
Ale szybkość tego procesu jest uzależniona od wielu czynników, miedzy innymi:

  • od poziomu samodzielności (patrz wyżej)
  • od zbudowanego wizerunku przedszkola ( patrz wyżej)
  • od indywidualnych cech osobowościowych dziecka
  • od Waszego przekonania, nastawienia, zaufania!!!

ZAUFANIE RODZICA = NATURALNA UFNOŚĆ DZIECKA

Do 6-7 roku życia intuicja dziecka jest kluczowa w budowaniu wiedzy o świecie i emocji.

Słowa to tylko 7% przekazu – reszta to tzw. przekaz niewerbalny.

Jeśli np. rodzic nie jest pewien swojej decyzji to mimo wypowiadanych słów dziecko to czuje.  Pozytywne słowa – niespójne z resztą przekazu (zmartwienie, zwątpienie, smutek – widoczne jest w postawie, tonie głosu, oczach, gestach) wzbudzają w dziecku tylko niepokój, ponieważ dziecko intuicyjnie wyczuwa fałsz, a nie wiedząc z czego to wynika, zaczyna budować w sobie lęk.

Jeśli już się naprawdę zamartwiasz to lepiej powiedz dziecku prawdę np.

– „Wiesz trochę się martwię, bo to jest nowość i dla ciebie i dla mnie, ale do tego przedszkola chodzi bardzo dużo dzieci i widzieliśmy, że były zadowolone i uśmiechnięte, więc będzie OK.”

– „Dorośli też czasem martwią się zupełnie niepotrzebnie”.

DWA OSTATNIE TYGODNIE WAKACJI:

  1. Skorzystajcie ze spotkań adaptacyjnych w dniach: 16,18,23,25 sierpnia w godzinach 16.00 – 17.30 oraz 29 i 31 sierpnia w godzinach 9.30 – do 11.30.
  2. Podczas spotkań staraj się wychodzić na chwilę z sali by np. skorzystać z toalety, zadzwonić itp.
  3. Wspólnie wybierzcie się do sklepu po poduszeczkę, kapcie, worek na rzeczy osobiste.
  4. Wybierz dla dziecka tzw. przedszkolne ubranka – wygodne, niekrepujące ruchów i podpisz je, również buty, kapcie, poduszkę.  Pokaż dziecku rzeczy do niego należące, łatwiej je rozpozna gdy zajdzie taka potrzeba.
  5. Dzień wcześniej, wspólnie z dzieckiem, z przedszkolnych ubranek przyszykuj te na jutro.
  6. Przygotujcie wspólnie również woreczek z kapciami i kilkoma rzeczami na zmianę (bielizna, bluzeczka, spodenki).

W PIERWSZYCH DNIACH WRZEŚNIA

  1. Odbierz dziecko możliwie szybko (w pierwszym dniu np. po 1-1,5 godzinie, w kolejnych wydłuża pobyt codziennie o kilkadziesiąt minut), więc postaraj się by początek września był dla Ciebie zawodowo lżejszy.
  2. Postaraj się, by rozstanie było krótkie, rzeczowe, aby dziecko dowiedziało się kiedy zostanie odebrane np. po obiadku. Nie przedłużaj  porannego rozstania doprowadzając do sytuacji, że dziecko jest zmęczone płaczem już na początku przedszkolnego dnia. Oddaj dziecko nauczycielowi – nie pozwól by musiał Ci je „zabierać” z objęć, bo dziecko wybaczy Tobie natychmiast ale żal do nauczyciela pozostanie w nim na długo.
  1. Nie okłamuj dziecka w żaden sposób np. „Będę na ciebie czekał w korytarzu. Będę cały czas w ogrodzie. Wychodzę tylko na minutkę.”
  2. Nie ulegaj dziecięcym emocjom. Dziecko ma do nich prawo! Potwierdź tylko, że je zauważasz i je rozumiesz np. poprzez komunikat typu – „Rozumiem, że jest Ci smutno. Ja też czasem tęsknię.”
  3. Wpisz na listę grupową dokładny czas odbioru dziecka i odbierz je punktualnie.
  4. Po odbiorze – zadzwoń do: babci, koleżanki i tak „mimo chodem”, ale tak by dziecko słyszało powiedz, że masz już przedszkolaka. Takie pochwały działają cuda.
  5. Nie nagradzaj dziecka zaraz po odbiorze z przedszkola zabawką, lodami itp. bo zakoduje sobie, że wykazał się wielką odwagą, a pójście do przedszkola było czymś niezwykłym i będzie oczekiwał nagród w kolejnych dniach. A przy okazji dziecko dowie się, że na tym można wiele „ugrać” i sytuacja stanie się dla rodzica kłopotliwa przeradzając się w tzw. poranne negocjacje.

Kolejne dni pobytu w przedszkolu – mogą być nawet trudniejsze niż pierwszy dzień (bo tracimy już element zaskoczenia), a mimo to:

  1. Zadbaj o dobrą atmosferę i brak pośpiechu rankiem.
  2. W porozumieniu z nauczycielem wydłużaj stopniowo czas pobytu dziecka w przedszkolu.
  3. Nie zadręczaj dziecka pytaniami o przebieg dnia, bo możesz usłyszeć niekoniecznie to na czym ci zależało 😉
  1. Nastaw się na skrajne emocje na twój widok.  Wiesz, że płacz jest naturalną reakcją człowieka na wiele przeróżnych emocji. Dziecko reaguje nim na: podniecenie, zmęczenie, smutek, zmianę, ból, tęsknotę, radość, poczucie niezrozumienia, niespełnienie potrzeby, oczekiwanie.

DOBRZE WYKORZYSTAJCIE TEN CZAS,
DRUGIEJ SZANSY NIE BĘDZIE !!!
A MY JESTEŚMY DO TWOJEJ DYSPOZYCJI 😊